അലച്ചിലിലെ ഒരു ഇടവേള

ഭക്ഷണത്തിനായി ഞാൻ കാത്തു നിൽക്കുകയല്ല... ജീവിയ്ക്കാൻ വേണ്ടി മതി ഭക്ഷണം... ഭക്ഷിയ്ക്കാൻ വേണ്ടി അല്ല ജീവിതം..... ഇതും മനസ്സിലായത് ഈ അലച്ചിൽ കൊണ്ടാണു... ഒത്തിരിയേറെ ദേശങ്ങൾ, ആളുകൾ....... എല്ലാവരും നല്ലവർ... ഞാൻ മാത്രം ദോഷി.... ഇതു മാത്രമാണെന്റെ ചിന്ത...

ഇന്നു ഞാൻ ഇവിടെ എത്തി... അടുത്ത ദിവസം എവിടെ എന്നു പോലും പറയാൻ അല്ലെങ്കിൽ ആലോചിയ്ക്കാൻ പറ്റില്ല... ഇന്നലെകളിൽ ഒരു ഇടത്താവളത്തിൽ വച്ച് കണ്ട് മുട്ടിയില്ല...പറഞ്ഞു കേട്ട ഒരു കധ.,,,,, (അക്ഷര പിശക് ഈ ദേഹിയുടെ അല്ല.... എന്റെ മനസ്സിനൊത്ത് സഞ്ചരിയ്ക്കാത്ത ഈ ബുദ്ധിയില്ലാത്ത യന്തിരന്റെ മാത്രം... അതുകൊണ്ട് എനിയ്ക്കൊരു കുറ്റ ബോധവുമില്ല....) പറഞ്ഞ് വന്നത് ആ ഒരു പ്രോസ്റ്റിറ്റ്യൂട്ടിനെക്കുറിച്ചാണു.... ആങ്കലേയ ഭാഷയിൽ പറയുന്നതിനേക്കാൾ നമ്മുടെ മാതൃഭാഷയിൽ ‘വേശ്യ’... അവരെ ഞാൻ ഇന്നു കാണാൻ പോകുന്നു.... അതും ഈ യന്തിരനിലൂടെ.... അറിയണമല്ലോ അവ്രുടെ ജീവിതവും... യന്തിരനിലൂടെ ആകുമ്പോൾ ആ ദേഹത്തിന്റ്റെ ചൂട് എനിയ്ക്ക് കിട്ടുകയുമില്ല,,,, അങ്ങനെയും എന്നെ എനിയ്ക്ക് പീഡിപ്പിയ്ക്കാമല്ലോ.... വേശ്യ ആയി ജീവിയ്ക്കുന്നവളിൽ നിന്നു തന്നെ ആവട്ടെ എന്റെ ഈ വിശാലമായ ‘തമ്മിൽ കൂട്ട് കെട്ടിലേയ്ക്കുള്ള’ തുടക്കം.... ഞാൻ പോയി വരാം